Έμεινα εδώ..

"Κι έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα.. Έμεινα εδώ να μην φοβηθείς.. Να μην μείνεις μόνος σου.. Εγώ στο τίποτα.. Έμεινα εδώ να μην μαραθείς.." Όλα τα λένε αυτοί οι στίχοι.. Τι είναι η αγάπη? Κατάλαβες ποτέ σου? Αμφιβάλλω.. Μου έδωσες πολλά.. Το ξέρω.. Και? Ήταν αρκετά? Δεν είμαι άπληστη.. Αλλά έφταναν? Μπροστά σε ότι έκανα για μας, έφταναν? Δεν άξιζα κάτι παραπάνω? Δεν άξιζα λίγη τρυφερότητα και λίγη φροντίδα.. Βαρέθηκα να τα σκέφτομαι όλα ατά και εσύ να αγκαλιάζεις κάποια άλλη.. Βαρέθηκα να πονάω τόσο.. Και τι να κάνω? Πως να σε ξεπεράσω? Πως να προχωρήσω μπροστά? Με ρώτησες αν θέλω? Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή.. Πρέπει να βρω ένα τρόπο.. Γιατί δεν μπορώ να σε έχω όπως θέλω.. Για μένα δεν άλλαξες τίποτα 4 χρόνια τώρα.. Για μένα που έκανα τα πάντα.. Ήμουν πάντα η παράλογη και η υπερβολική.. Και σε 2 μερές άλλαξες τα πάντα για κείνη.. Γιατί? Εγώ τι ήμουν? Η ρεζέρβα σου? Με πονάς.. Με πονάς και αδιαφορείς.. Και περνάς καλά τη ζωή σου μακριά μου.. Εγώ σε έκανα να χαμογελάσεις ξανά.. Θυμάσαι? Δεν περίμενα ανταπόδωση.. Όχι.. Ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες.. Για δύο μήνες.. Κάθε βράδυ.. Μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.. Γιατί ήθελε να γίνεις και πάλι καλά.. Ήθελα να σε κάνω να το ξεπεράσεις, να χαμογελάσεις και πάλι και να είσαι καλά. Γιατί για μένα αυτό είναι αγάπη.. Να σε φυλάω και να σε προσέχω από ότι σε πονάει.. Εσύ που έκανες το αντίθετο τι νιώθεις? Και αυτό αγάπη είναι? Με αγαπάς? Για αυτό χαϊδεύεις κάποια άλλη? Επειδή μ'αγαπάς? Για αυτό εξαφανίστηκες 2 μήνες τώρα? Για αυτό τώρα που σε έχω ανάγκη δεν είσαι εδώ? Επειδή μ'αγαπάς? Συγνώμη.. Ειλικρινά.. Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω κι άλλο στα λόγια σου.. Με παίζεις.. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις αλλά αυτό κάνεις.. Παίζεις.. Με την ζωή μου.. Και είναι κρίμα.. Γιατί η ζωή μου ήσουν εσύ.. Με τι παίζεις? Με τι γελάς? Με τη ζωή σου? Γιατί εγώ δεν είχα ζωή.. Εγώ είχα εσένα και μου έφτανε.. Λυπάμαι.. Λυπάμαι που είσαι έτσι.. Που έγινες έτσι.. Άκαρδος.. Άσπλαχνος.. Λυπάμαι, γιατί εγώ σ'αγάπησα ως εκεί που άντεχα..

Για μένα..

Τουλάχιστον ξέρω ότι έκανα τα πάντα.. Ξέρω ότι προσπάθησα με κάθε μέσο.. Και ξέρω ότι εσύ απλά ήσουν αναίσθητος και αχάριστος.. Τίποτα δεν άλλαξε μέσα μου.. Η ζωή μου πρέπει να πάρει καινούργια τροπή τώρα.. Δεν μπορώ να ανεχτώ και άλλα ψέματα. Αρκετά μου είπες. Αρκετά με σκότωσες. Αρκετά. Ποτέ σου δεν εκτίμησες ότι έκανα για σένα. Δεν σταματώ να σ'αγαπώ. Ποτέ δεν θα το κάνω. Απλά τώρα σ'αγαπώ με ένα τρόπο που δεν μπορεί να με ξαναπονέσει. Με ένα τρόπο που εσύ δεν ήθελες ποτέ να δοκιμάσεις. Γιατί πάντα σου έδινα ότι χρειαζόσουν. Δεν χρειαζόταν να ψάξεις τίποτα, να προσπαθήσεις για τίποτα, δεν ήσουν και πρόθυμος άλλωστε. Έκανες λάθος που γύρισες τότε. Και εγώ που σε δέχτηκα. Μόνο που εγώ το έκανα επειδή σε ήθελα, σε αγαπούσα, ενώ εσύ επειδή είχες κάτι έτοιμο. Έτσι είχες πει. Δεν πειράζει όμως. Εγώ πάλι θα σηκωθώ στα πόδια μου. Θα κλάψω, θα πονέσω, θα αρρωστήσω αλλά θα σηκωθώ. Γιατί εσύ μου έμαθες τι είναι οι σχέσεις τελικά. Είναι ένα πολύ σκληρό παιχνίδι. Και η επόμενη παρτίδα να είσαι σίγουρος ότι θα είναι δική μου.. Είσαι εκτός παιχνιδιού.. Και αυτό να το θυμάσαι..

Νέα χρονιά.. Νέα μυαλά?

Μπήκε το 2009 και όλα έμειναν ίδια.. Και χειρότερα θα έλεγα.. Κάτι μέσα μου όμως είναι διαφορετικό.. Δεν ξέρω.. Ίσως το ότι σου είπα ότι σου είπα.. Ίσως ο τρόπος που αντέδρασες.. Ίσως αυτά που μου απάντησες.. Νιώθω σαν να έχω δύο ζωές.. Αυτή που σε αντιμετωπίζω και είμαι δυνατή.. Και αυτή που μόνο η ανάσα σου αρκεί για να με ρίξει πάλι στο πάτο.. Είμαι καιρό εδώ πέρα.. Το παλεύω όμως.. Γιατί είμαι μόνη μου.. Και είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο γιατί με έχεις αφήσει έτσι.. Να περπατάω σε μία λεπτή κλωστούλα και από κάτω το κενό.. Και να μου λες ότι ΠΡΕΠΕΙ να περάσω απέναντι. Πρέπει. Πως όμως αγάπη μου? Πως να το καταφέρω αυτό? Εσύ ζεις στο κόσμο σου.. Και κάνεις τη ζωή σου. Δεν ξέρω αν αυτό που θέλω να κάνω είναι να γελάσω ή να κλάψω. Γιατί δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά που ακούω.. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα πια.. Ξενυχτάω, πάω βόλτες, δεν γυρνάω σπίτι μου αλλά τίποτα δεν έχει ουσία.. Τίποτα δεν έχει νόημα.. Περνάω καλά.. Ξεχνιέμαι.. Μετά όμως? Όταν ξαπλώσω? Τότε τι να κάνω? Τι να κάνω για να μην σε σκέφτομαι? Πες μου τι.. Εσύ τι κάνεις? Το να ξαπλώνεις με άλλη είναι πιο εύκολο? Δεν αντέχω άλλο μακριά σου.. Θέλω να γυρίσεις πίσω και να είσαι το παιδί που γνώρισα πριν 4 χρόνια.. Να με φροντίζεις και να με σκέφτεσαι.. Το μόνο που ήθελα ήταν τη θέση που μου άρμοζε στη ζωή σου.. Αυτό μόνο.. Τη θέση που είχα κερδίσει με θυσίες και με την αγάπη μου.. Που μου ανήκε.. Και εσύ την μοίραζες δεξιά και αριστερά..
Δεν θα κρατήσω για πολύ.. Πονάει η καρδιά μου..
Shine.