Όλα για σένα..

Στα'δωσα όλα.. Όλη μου τη ζωή.. Τα συναισθήματα μου.. Την ανάσα μου.. Την ψυχή μου.. Και τι πήρα? Πες μου τι πήρα? Αναμνήσεις που μοιράζομαι τα βράδια με το μαξιλάρι.. Ενώ εσύ μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποια άλλη.. Δεν περίμενα ανταλλάγματα.. Δεν στα έδωσα όλα για να πάρω και εγώ από τα δικά σου.. Όχι.. Δεν με απασχολούσε αυτό.. Με ενδιέφερε μόνο να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος δίπλα μου.. Αυτό με ένοιαζε.. Αυτό με έκαιγε να σε κοιτώ και να μου χαμογελάς.. Αλλά εσύ είσαι χαζός.. Τίποτα δεν κατάλαβες τόσα χρόνια.. Τίποτα.. Έφυγες και άδειασαν τα πάντα γύρω μου.. Αλλά εσύ δεν βλέπεις.. Δεν ακούς.. Δεν νιώθεις.. Για σένα ήταν ένας απλός χωρισμός.. Για μένα ένας θάνατος.. Πέθαινα Π. μου όταν έφυγες.. Πέθαινα κάθε βράδυ λίγο λίγο.. Μέχρι που στερέψαν τα μάτια μου από δάκρυα.. Μέχρι που το μυαλό μου δεν μπορούσε να πλάσει άλλα όνειρα το βράδυ.. Και έπαιζε το ίδιο σε επανάληψη.. Εσύ να έρχεσαι να με παίρνεις από το χέρι και να περπατάμε σε μια παραλία.. Αυτό ήταν.. Κάθε πρωί ξυπνούσα με την εικόνα σου στα μάτια μου.. Και όταν συνειδητοποιούσα πως είχαν τα πράγματα πάλι τα ίδια.. Πάλι στεναχώρια.. Και κατάθλιψη.. Και εσύ? Και εσύ που είσαι αγάπη μου? Που είσαι να με σώσεις? Που είσαι να με κρατήσεις αγκαλιά πριν κοιμηθώ? Η δική μου αγκαλιά δεν σου λείπει? Δεν σου λείπουν τα χάδια μου? Τα μάτια μου? Τα χείλη μου? Τίποτα δικό μου δεν σου λείπει? Κανένα κενό δεν υπάρχει στη ζωή σου????? Δεν μπορώ άλλο.. Σ'αγαπάω.. Σ'αγαπάω και σε θέλω μέσα στη ζωή μου.. Μην αργείς.. Δεν μπορώ άλλο..

Μου λείπεις,

Shine..

Μ'αγαπάς...

Σ'αγαπώ.. Έτσι είπες.. Δεν είμαι τρελή αυτή τη φορά.. Το είδα.. Το είπες.. Και έχει τόση αξία για μένα.. Και πήγαινε σε μένα.. Είμαι σίγουρη.. Και ξαφνικά άρχισε η καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά, τα μάτια μου να βουρκώνουν, τα χέρια μου να τρέμουν.. Το κοίταξα και το ξανακοίταξα.. Καλά έβλεπα.. Το είπες.. Ότι μ'αγαπάς.. Δεν μπορώ να το πιστέψω.. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι με θες ξανά? Ποιος ξέρει.. Το είπες και απλά σηκώθηκες και έφυγες.. Και αφήνεις πάλι εμένα να κρέμομαι λίγο πριν από το γκρεμό.. Λίγο πριν πέσω.. Με σταμάτησες για λίγο από το ταξίδι μου.. Και ήταν το πιο ευχάριστο διάλλειμα της ζωής μου.. Θέλω να χαμογελάς ψυχή μου.. Κι ας πονάω εγώ κάθε φορά που το χαμόγελό σου ανθίζει για κάποια άλλη.. Θέλω να χαμογελάς ψυχή μου..
Shine

Just Perfect... M.Y.

''Τελικά αυτό που αξίζει περισσότερο στη ζωή είναι να σε κοιτώ στα μάτια και να πλημμυρίζω από
αγάπη.
Νομίζω αυτό θα είναι αρκετό για την υπόλοιπη ζωή μου.''

Pain in my heart... <3

Here I am alone in this empty room And let my mind just fly you to the end Thoughts of you still linger in my memory Wondering why my life is not that fair I could still recall Those memories of you The joy and all your laughter The love thast we've been through Oh, I can't believe you're gone Talkin' to myself for no reasons I could find Findin' out why everything went wrong Tears falling down my cheeks that I've been trying to hold It doesn't know if I could still go on I wanted you to stay The tears begin to show You said you cared for me But then you had to go And now I know you're gone But I don't want to remember The things (we used to do/that we've been Through) And all the things that remind me of you I don't want to hear the songs The songs we used to sing 'coz I don't wanna feel the pain in my heart I just can't believe you're gone No, no... I don't wanna feel Yeah, I don't wanna feel the pain in my heart I don't wanna feel, don't know what went wrong Oohh...

Σε θέλω ακόμα..

19 μέρες ακριβώς από την μέρα που με άφησες.. Και όλα ακόμα πονάνε.. Πρέπει να συνεχίσω μόνη μου.. Έτσι σου είπα και το εννοούσα.. Άλλο το αν μπορώ.. Το ξέρεις ότι ήσουν η ζωή μου.. Από την πρώτη μέρα.. Και συνέχεια γυρίζει στο μυαλό μου το τι δεν έκανα??? Σου έδωσα τα πάντα.. Δεν σου έλειψε ποτέ τίποτα... Και όλο χρειαζόσουν περισσότερα.. Περισσότερα από όσα είχα.. Ποτέ δεν σου είπα όχι όμως.. Πάντα κάτι έβρισκα ακόμα.. Λίγο από την δική μου χαρά και ευτυχία.. Μέχρι τη στιγμή που και αυτά έγιναν ολοκληρωτικά δικά σου.. Μέχρι τη στιγμή που δεν υπήρχε η ευτυχία μου, παρά μόνο η δικιά σου.. Δεν υπήρχε ο πόνος μου, παρά μόνο ο δικός σου.. Δεν μετρούσαν τα παράπονα μου, παρά μόνο τα δικά σου.. Ήμασταν μαζί για σένα.. Παλεύαμε και οι δύο για σένα.. Και τίποτα δεν σου ήταν αρκετό.. Όλα τα πήρες και έφυγες.. Και έμεινα πάλι στον άσσο.. Πάλι με πληγές ανοιχτές.. Πάλι με βράδια αξημέρωτα.. Πάλι με άδεια καρδιά.. Πάλι με εφιάλτες.. Και ξέρω ότι αν όλα αυτά στα έλεγα τώρα θα μου απαντούσες.. "Είδες πως ένιωθα εγώ όταν με παρατούσες?" Είμαι σίγουρη.. Αλλά ποτέ δεν κατάλαβες ότι και όταν έφευγα εγώ με σκότωνε.. Απλά οι πληγές που μου άφηνες δεν γιατρεύονταν κοντά σου.. Πονούσα.. Καιρό τώρα.. Αλλά εσύ δεν έδινες σημασία..
Το "εγώ" σου ήταν από πάνω.. Εγώ πουθενά.. 4 χρόνια ρε μωρό μου.. Και κοίτα πως τα κάναμε.. Δεν ρίχνω το φταίξιμο σε σένα.. Φταίμε και οι δυο.. Αλλά ήταν τόσο απότομο.. Τόσο ξαφνικό.. Και μετά μου λες για τη μοίρα.. Ποια ήταν η μοίρα μας? Αυτό? Να'ξερες μόνο πως νιώθω.. Το ξέρω ότι ποτέ δεν μου είπες την πραγματική αιτία.. Το ξέρω μέσα μου ότι κάποια άλλη γνώρισες.. Και αυτό με σκοτώνει ακόμα περισσότερο.. Έδωσα και την ψυχή μου για να είσαι καλά.. Και εσύ όλο ζητούσες.. Ίσως ήρθε η ώρα να κάνω κάτι και για μένα.. Θα ζήσω.. Κανείς δεν πέθανε από έρωτα.. Απλά δεν αντέχω αυτή την μεταβατική περίοδο.. Μέχρι να συνέλθω..
Όλα είναι μέσα στο μυαλό μου.. Όλα είναι ένα όνειρο.. Και όταν ξυπνήσω εύχομαι όλα να είναι όπως παλιά.. Όταν με κρατούσες αγκαλιά και κοιτούσαμε τα αστέρια.. Θυμάσαι? Και γελούσαμε και διαλέγαμε ο καθένας τα δικά του.. Και ξαπλώναμε στην πετσέτα σου.. Και όλα ήταν όμορφα..
Shine

Το Σ'αγαπώ..

Απόψε μοιάζει ο ουρανός,
γαλάζια ξένη φυλακή..
Mικρό ταξίδι ο προορισμός,
που σε κανέναν δεν αρκεί,
αρχή και τέλος η σιωπή..
Από πανύψηλό μπετόν,
κι από παράθυρα κλειστά,
φτιάχνει παγίδες το παρόν,
και καταστρέφει το μετά,
ο χρόνος δέντρο στη φωτιά..

Μα εγώ είμαι εδώ και σ΄αγαπώ,
χωρίς να ξέρω το γιατί..
Λίγο το φως μεσ΄την καρδιά,
μα αυτό το λίγο μου αρκεί..
Να έχω ένα λόγο για να πω,
όταν γυρίσεις να σε δω..
Το σ΄αγαπώ όπως κανείς,
όπως κανείς δε στο΄χει πει....

Σεντόνι μαύρο και σατέν,
είναι της νύχτας η αγκαλιά..
τα χείλη σμίγοντας θα βρουν,
αγκάθι απάνω στα φιλιά,
μικρό το μέλλον μια γουλιά..

Μα εγώ είμαι εδώ και σ΄αγαπώ,
χωρίς να ξέρω το γιατί..
Λίγο το φως μεσ΄την καρδιά,
μα αυτό το λίγο μου αρκεί..
Να έχω ένα λόγο για να πω,
όταν γυρίσεις να σε δω,
το σ΄αγαπώ όπως κανείς,
όπως κανείς δε στο΄χει πει..

Beautiful eyes...

Μην με κοιτάς μες στα μάτια.. Θα δεις μια αλήθεια κομμάτια..

Τι να σου πω για μένα,
Τι με ρωτάς και εσύ,
Ερμητικά κλεισμένα είναι όλα στην ψυχή...
Μου λες να τα ποντάρω όλα όσα έχω εγώ,
Κι εγώ άλλη μια ρισκάρω και ας καταστραφώ...

Μη με κοιτάς μες στα μάτια,
Θα δεις μια αλήθεια κομμάτια...
Θα δεις και ότι σου κρύβω,
Και το πολύ και το λίγο...
Μη με κοιτάς είναι ψέμα,
Που μοιάζει τόσο με σένα...
Πες μου όσα θες παραμύθια,
Μα αγάπησε με στα αλήθεια...

Διψάω για πατρίδα και όχι μια απλή στεριά,
Κι ας χάνω μια παρτίδα ζητάω κι άλλη μια...
Τι να σου πω για μένα και να μην φοβηθείς,
Τα φώτα είναι σβησμένα δεν θέλω να με δεις...

Μη με κοιτάς μες στα μάτια,
Θα δεις μια αλήθεια κομμάτια...
Θα δεις και ότι σου κρύβω,
Και το πολύ και το λίγο...
Μη με κοιτάς είναι ψέμα,
Που μοιάζει τόσο με σένα...
Πες μου όσα θες παραμύθια,
Μα αγάπησε με στα αλήθεια....

Για θυμήσου καλά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά
Με τυφλώνει το φως, μ' αρρωσταίνουν οι λέξεις
ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΗΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΥ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

Όμως στο λέω ξανά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μέσα μου...

Ένας αγώνας χωρίς τερματισμό.. Μια διαδρομή γνωστή.. Με τα ίδια εμπόδια, τους ίδιους πρωταγωνιστές.. Και όλο αυτό που θα καταλήξει? Πότε θα τελειώσει? Και όταν θα τελειώσει με ποιούς θα είμαι? Με τους νικητές ή τους χαμένους? Και άραγε η νίκη τι θα μου προσφέρει? Ένα μετάλιο για ποιο σκοπό? Για το χαμένο χρόνο? Για τα χαμένα δάκρυα? 'Η θα με πάει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία? Και η ευτυχία μου ποια θα είναι? Κοντά σου ή μακριά σου? Η ψυχή θα είναι ο χορηγός μου ή το μυαλό? Τόσες ερωτήσεις που κανείς δεν μπορεί να με βοήθησει να απαντήσω.. Όλοι λένε " Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας.." Που όμως? Στο μυαλό ή στη καρδιά?
Έχω κουραστεί.. Να προσπαθώ να σε κάνω δικό μου.. Κουράστηκα να σε διεκδικώ.. Θέλω να ηρεμήσω και να χαρώ αυτό που έχουμε.. Δεν γίνεται όμως.. Προσπαθώ με ότι έχω.. Θέλω να ξαπλώνω και να ξέρω ότι κοιμάσαι με την σκέψη μου.. Ότι ηρεμείς και τρελαίνεσαι ταυτόχρονα με την ιδέα ότι σε λίγες ώρες θα με δεις.. Γιατί και εγώ έτσι νιώθω.. Και μην μου πεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.. Το ξέρω καλύτερα από όλους.. Όταν όμως αγαπάνε οι άνθρωποι και δίνουν τη καρδιά τους, τότε όλοι ίδιοι είναι.. Τότε είναι γαλήνιοι.. Και εμένα η ψυχή μου δεν μπορεί να αντέξει για πολύ.. Θέλει να γαληνεύσει.. Να μπαρκάρει.. 4 χρόνια τώρα έπρεπε τα πράγματα να είχαν ηρεμήσει.. Αλλά όσο πάνε και περιπλέκονται.. Και το καράβι μας αργεί να φτάσει στο λιμάνι.. Και τα 40 κύματα σε εμάς έχουν γίνει αμέτρητα.. Και εμένα αυτό με πονάει.. Με πονάει να ξέρω ότι αυτά που νιώθω σε βαραίνουν και σε κουράζουν.. Με πειράζει να ακούω τα ίδια πράγματα.. Με πειράζει να μην με καταλαβαίνεις.. Και πιο πολύ με κουράζει να μην προσπαθείς να με καταλάβεις..
Αν με ρωτούσες πριν σε γνωρίσω πως έβλεπα τις σχέσεις θα σου έλεγα ότι σε μια σχέση είναι δύο άνθρωποι που περνάνε όμορφα.. Πηγαίνουν στη παραλία και βλέπουν τα αστέρια.. Περπατάνε χέρι χέρι.. Σκέφτονται ο ένας τον άλλο.. Προσέχουν ο ένας τον άλλο.. Πάντα πίστευα ότι όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα.. Αλλά που ξεπερνιούνται.. Όλα ξεπερνιούνται αγάπη μου.. Άλλοι έχουν περάσει πολύ χειρότερα πράγματα από εμάς και έχουν επιβιώσει... Γιατί το ήθελαν πολύ.. Και δεν είναι ο κορεσμός αυτό που σε εμποδίζει.. Είναι λογικό να συνηθίζεις έναν άνθρωπο.. Με την καλή έννοια όμως.. Να συνηθίζεις να νιώθεις την αγάπη του.. Να συνηθίζεις το άρωμα του.. Να συνηθίζεις την μορφή του δίπλα σου.. Όχι να συνηθίζεις να τον βαριέσαι..
Οπότε αυτό που βλέπω εγώ είναι ένα τοίχος.. Ένα τοίχος μπροστά σου.. Δεν ξέρω από τι όμως.. Δεν ξέρω από ποιόν.. Κάτι σε κρατάει μακριά μου.. Και πρέπει κάτι από τα δύο να διώξεις.. Ή εμένα ή αυτό.. Είτε αυτό είναι φοβία, είτε είναι συνήθεια είτε είναι οτιδήποτε άλλο.. Εγώ μπορώ να σε κάνω ευτυχισμένο.. Το ξέρεις.. Το έχεις ζήσει.. Μου το έχεις παραδεχτεί.. Το θέμα είναι ότι δεν λειτουργώ με ρεύμα.. Θέλω και εγώ τροφή για να μπορώ να ανταπεξέλθω στην δική σου ευτυχία.. Θέλω αγάπη, θέλω φροντίδα.. Και όλα αυτά μόνο εσύ ξέρεις πως θα βρεις τον τρόπο να μου τα δώσεις.. Αν θες.... Αν όχι τότε.. Δεν μου μένουν και πολλά να κάνω ακόμα για σένα..
Ίσως έχεις βαρεθεί εμένα.. Το πως είμαι.. Το πως δείχνω.. Ποτέ δεν μου το είπες ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ! Για αυτό σου λέω ότι έχεις μια στάση απάθειας... Δεν σε απασχολεί το τι πιστεύω για σένα, για μας, για μένα... Δεν θες να μου αλλάξεις γνώμη.. Και κουράστηκα να ψάχνω μόνη μου το γιατί.. Κουράστηκα να προσπαθώ για κάποιον που δεν ξέρω τι σκέφτεται.. Πως με σκέφτεται.. Αν με σκέφτεται...
Shine